(nabrać intensywności)

См. также в других словарях:

• nabierać – nabrać rumieńców — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o człowieku: stawać się rumianym na twarzy, przestawać być bladym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Był coraz zdrowszy: dużo jadł i nabrał rumieńców. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• rozkwitnąć — dk Vc, rozkwitnąćnie, rozkwitnąćkwitł, (rozkwitnąćnął), rozkwitnąćtła rozkwitać ndk I, rozkwitnąćta, rozkwitnąćają, rozkwitnąćał 1. «rozwinąć się z pąka w kwiat; okryć się kwiatami, zakwitnąć» Róża rozkwitła. Rozkwitły pąki fiołków. Rozkwitają… …   Słownik języka polskiego

• rozpalić — dk VIa, rozpalićlę, rozpalićlisz, rozpalićpal, rozpalićlił, rozpalićlony rozpalać ndk I, rozpalićam, rozpalićasz, rozpalićają, rozpalićaj, rozpalićał, rozpalićany 1. «rozniecić ogień, spowodować, że coś zacznie się palić» Rozpalić ognisko.… …   Słownik języka polskiego

• wzmocnić — dk VIa, wzmocnićnię, wzmocnićnisz, wzmocnićnij, wzmocnićnił, wzmocnićniony wzmacniać ndk I, wzmocnićam, wzmocnićasz, wzmocnićają, wzmocnićaj, wzmocnićał, wzmocnićany 1. «uczynić mocniejszym, dodać komuś lub czemuś sił; umocnić, pokrzepić»… …   Słownik języka polskiego

• zaostrzyć — dk VIb, zaostrzyćrzę, zaostrzyćrzysz, zaostrzyćostrz, zaostrzyćrzył, zaostrzyćrzony zaostrzać ndk I, zaostrzyćam, zaostrzyćasz, zaostrzyćają, zaostrzyćaj, zaostrzyćał, zaostrzyćany 1. «ostrząc, strugając nadać czemuś ostry koniec, uczynić coś… …   Słownik języka polskiego

• spotęgować — dk IV, spotęgowaćguję, spotęgowaćgujesz, spotęgowaćguj, spotęgowaćował, spotęgowaćowany «uczynić bardziej intensywnym pod jakimś względem; wzmocnić, wzmóc» Huk spotęgowany wielokrotnym echem. Spotęgowane uczucie niechęci. Wiatr spotęgował… …   Słownik języka polskiego

• spotężnieć — dk III, spotężniećeję, spotężniećejesz, spotężniećej, spotężniećniał, spotężniećeli, spotężniećniały «stać się potężniejszym, silniejszym pod jakimś względem; nabrać intensywności, spotęgować się» Huk wzburzonego morza spotężniał …   Słownik języka polskiego

• urosnąć — + rzad. uróść dk Vc, urosnę, urośniesz, urośnij, urósł, urosła, urośli, urósłszy urastać ndk I, urosnąćam, urosnąćasz, urosnąćają, urosnąćaj, urosnąćał 1. «o żywych organizmach, częściach ciała: rosnąc stać się większym, wyższym, dłuższym;… …   Słownik języka polskiego